Nauczycielka i działaczka społeczna, ponad 70 lat ze swojego długiego życia spędziła w Pysznicy, gdzie jej praca zyskała powszechne uznanie i szacunek.

Należała do osób obdarzonych wieloma uzdolnieniami, była humanistką o szerokich zainteresowaniach intelektualnych. Władała kilkoma językami europejskimi, posiadła też znajomość greki i łaciny. Miała uzdolnienia artystyczne; absolutny słuch muzyczny pozwolił jej na opanowanie gry na skrzypcach, fortepianie i organach co wykorzystywała w swojej pracy z młodzieżą.

Urodziła się w Przemyślu, gdzie ukończyła Szkołę Wydziałową prowadzoną przez Zakon Sióstr Benedyktynek, a następnie żeńskie Seminarium Nauczycielskie. We wrześniu 1909r. przybyła do Pysznicy, rozpoczynając pracę w miejscowej szkole gdzie przepracowała 50 lat. Opiekowała się uzdolnioną młodzieżą, którą zachęcała do kształcenia się i rozwijania talentów. Często sama pomagała materialnie ubogim uczniom, wysyłając ich do szkół średnich, a nawet na studia. Była organizatorką życia kulturalnego i społecznego miejscowości. Organizowała uroczyste wieczornice w dni rocznic narodowych, wystawiała sztuki o treści patriotycznej, prowadziła chór.

Szczególną aktywność wykazała podczas obu wojen światowych. Podczas II wojny światowej prowadziła tajne nauczanie, pracowała w polskim podziemiu, była sanitariuszką i sekretarką Rady Głównej Opiekuńczej, członkiem Armii Krajowej.

Zmarła w sierpniu 1983r. i spoczywa na cmentarzu parafialnym w Pysznicy. W miejscu gdzie stał jej dom w centrum wsi, stoi kamień upamiętniający tę niezwykłą postać. Za swoją pracę otrzymała wiele odznaczeń; wśród nich Złoty Krzyż Zasługi i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.