Z.S.Pysznica-papa9

POŻEGNANIE


	W ostatniej "audiencji"w Bazylice Św. Piotra uczestniczyło 1,4 mln pielgrzymów			Procesyjne przeniesienie ciała Ojca Świętego do Bazyliki Św. Piotra			Półmilionowa rzesza Polaków zgromadzona na krakowskich błoniach, na całonocnym czuwaniu w dniu 7 kwietnia

Wiemy dobrze: śmierć nie jest końcem, ale początkiem - początkiem życia wiecznego, które Pan obiecał swoim sługom dobrym i wiernym.
"Aby byli ze mną".
Dlatego śmierć przenosi człowieka, który Ewangelię uczynił wzorem i pragnieniem swojego życia, tam, gdzie jest Chrystus: z Nim i obok Tego, który wraz z Ojcem "obetrze każdą łzę z ich oczu". Zamyka się krąg ziemskiego życia, by otworzyć się w wiecznej miłości i chwale.

Jan Paweł II

Jan Paweł II powoli przygotowywał nas na czas swojego odejścia. Podziwiając wielkość jego ducha nie dostrzegaliśmy narastającej fizycznej niemocy, która coraz częściej i dotkliwiej dawała znać o sobie.
We wrześniu 1994 r. w Zagrzebiu po raz pierwszy podpierał się laską. W sierpniu 1996r. nagłe mdłości zmusiły go do przerwania modlitwy "Anioł Pański". Miesiąc później na Węgrzech po raz pierwszy nie mógł dokończyć homilii. W Krakowie w 1999r. nie był w stanie odprawić mszy na Błoniach. W 2003 r. na Słowacji po raz pierwszy, nie był w stanie nawet na moment wstać ze swego wózka. Wreszcie w Niedzielę Palmową, mimo wysiłku, nie zdołał wypowiedzieć ani jednego słowa. Zadrżały serca wszystkich wiernych, a cały świat czekając na wieści z Watykanu, żył nadzieją i jednocześnie wspierał Ojca Świętego - trwając z nim na modlitwie. 2 kwietnia 2005r.o godzinie 21.37 Jan Paweł II odszedł do Domu Ojca.

Na wieść o Jego śmierci świat pogrążył się w żałobie. Na Filipinach do dnia pogrzebu, a w Brazylii - na cały tydzień zamknięto kina, kluby, odwołano piłkarskie mecze i koncerty. Trzy dni żałoby ogłoszono w muzułmańskim Egipcie i w Indiach, gdzie katolicy stanowią zaledwie 2 procent ludności. W żałobie pogrążyła się nawet komunistyczna Kuba. Na wszystkich kontynentach z wiarą, że nauka Jana Pawła II wyda stokrotny owoc, jednoczono się w modlitwie za jego duszę.

Polska pogrążona w rozpaczy i żałobie, płakała i modliła się. Na mszy świętej w sanktuarium w Łagiewnikach zebrało się 70 tys. ludzi, w Warszawie na placu Piłsudskiego - 150 tys. Modlono się na Jasnej Górze, w bazylice Mariackiej w Krakowie i w tysiącach kościołów od Bałtyku po Tatry. Na Podhalu, na wzgórzach, na szczytach gór, przy kapliczkach i krzyżach zapłonęły góralskie watry. Światłem zniczy zajaśniały ulice noszące imię Jana Pawła II. Na parapetach mieszkań pojawiły się świece, a oświetlone okna budynków układały się w znak krzyża. W czwartek 7 kwietnia pół miliona polaków przeszło ulicami Krakowa na błonia z płonącymi świecami na wspólne całonocne czuwanie. Można odnieść wrażenie, że w tych dniach wszelka inna aktywność Polsce właściwie zamarła, a jej mieszkańcy całą swą energię i inwencję skierowali na poszukiwanie kolejnych sposobów uczczenia pamięci Wielkiego Rodaka Jana Pawła.

Na pogrzeb Jana Pawła II 8 kwietnia przybyło 176 delegacji oficjalnych - łącznie 1866 osób, w tym 81 szefów państw i głów koronowanych, 39 szefów rządów oraz 110 ministrów 16 przywódców religijnych. Było to wydarzenia, którego nie sposób z niczym porównać. Hołd Papieżowi w Bazylice Św. Piotra złożyło 1,4 mln pielgrzymów. Liturgię wraz z kardynałem Ratzingerem koncelebrowało 160 kardynałów oraz patriarchowie wschodnich Kościołów katolickich. Obecnych było kilka tysięcy biskupów, kapłanów, wśród nich około 70 członków Konferencji Episkopatu Polski. Kard. Ratzinger, we wzruszającej i wielokrotnie przerywanej oklaskami homilii podkreślał, że słowa Chrystusa: "Pójdź za mną", były mottem całego życia i posługi Jana Pawła II - począwszy od wczesnej młodości, aż po ostatnie jego dni. Obrzędy pożegnania ciała zmarłego Ojca Świętego, celebrowane były wśród oklasków i okrzyków wiernych "Santo! Santo!", "Santo Subito" /Święty! Święty, Natychmiast Święty/.

Władze oszacowały, że w uroczystościach na Placu św. Piotra i w innych miejscach Rzymu, czestniczyło ok.pięciu milionów pielgrzymów.

Nie było w dziejach świata żadnego wodza, mędrca ani artysty, którego żegnano by tak, jak żegnano naszego Wielkiego Rodaka Jana Pawła II.